De duik van de Friese zeemeeuw: een reisverslag
–———————————————————-
Twee busjes van Caruur vertrokken op maandagmorgen 8 juli vanuit de Ferrerlaan, met aan boord 17 Poco Loco-bezoekers. De delegatie van het Gentse Aanloophuis had deze keer Friesland als bestemming, de noordelijke provincie van Nederland. We kozen ervoor om via de Westerschelde-tunnel te rijden. Iets langer in afstand, maar wel een rustige route, met onderweg veel mooie vergezichten van de Zeeuwse natuur en Hollandse waterwerken.
Zelf koken
Na een vlotte rit van een uur of vijf arriveerden we op onze bestemming, Drogeham, vlakbij het Nationaal Park Alde Feanen, centraal gelegen in Friesland. Uitpakken, kamers (en kamergenoten) kiezen, de benen strekken en het domein verkennen… Onze eerste dag was goed gevuld. Een vreemd bedje, da’s altijd even wennen. Maar de eerste nachtrust was toch welgekomen.
Annick en Roland, onze onvolprezen kookouders van de voorbije jaren, waren er deze keer niet bij. Dat betekende dus (weer) zelf inkopen doen en kokkerellen. Deborah, Michiel en Kurt lieten zich niet kennen en zorgden voor lekkere en goed gestoffeerde maaltijden. Nonkel Henk stak nog een tandje bij, en bezorgde Knorretje en Krulstaart de tijd van hun leven, met het keukenafval.
Alle andere groepsleden deden voorts hun duit in het zakje met afwassen en opruimen, naar goede Poco Loco-gewoonte.
Franeker
Qua activiteiten was het aanbod heel gevarieerd: wandelen, citytrips, cultuur proeven in de dichte omgeving, uitstap naar de Waddeneilanden, …
Ingmar, de jarige van onze groep, had een gouden tip: het oudste planetarium ter wereld, een bouwsel uit de 18de eeuw van ene Eise Eisinga, in Franeker.
In dit stadje, ook bekend van de Elfstedentocht, keken we onze ogen uit hoe een wolkammer (!) uit die tijd een geniale constructie kon bouwen. Ook vandaag geeft die nog een accuraat beeld van ons zonnestelsel en het uitdeinende heelal.
We konden ook even proeven van het plaatselijk aperitief, de Berenburger, in het gelijknamig museum, annex distilleerderij.
Voetenwerk
De verplaatsingen deden we meestal met de busjes. Onderweg werden vaak leuke dieren gespot. Een uitroep van Kurt is nu al legendarisch/hilarisch: ‘Kijk daar, reetjes, reetjes, … !’
De mooie fauna en flora van het nabije natuurpark mochten we uiteraard niet missen. Trees, en andere natuurkenners, konden hun hartje ophalen, en wezen ons op tijd en stond een opvallende plant of insectenvariëteit aan. ‘s Avonds, na het wandelen, waren de voeten moe maar voldaan.
Vlakbij Drogeham brachten we ook een bezoek aan de Spitkeet. Daar konden we te voet naartoe. Dit openluchtmuseum geeft een beeld van de armzalige woon- en werkomstandigheden in vorige eeuwen in de grensstreek van Friesland en Groningen.
De stad Groningen stond trouwens ook op ons verlanglijstje. We verkenden de markt en het oude stadscentrum. De cultuurvreters in onze groep zetten ook hun tanden in het fameuze museum van Groningen.
Wat musea betreft, mag ook het Skûtsje-museum vermeld worden. Daar krijg je een mooi beeld van de cruciale rol die het zeilschip gespeeld heeft in de economische geschiedenis van Friesland. En de uitbaters en gidsen zijn heel sympathieke mensen. Helemaal niet die stugge mensen waarvoor Friezen vaak worden versleten.
Leeuwarden
Didier zocht in de loop van de week contact met zijn Friese vriendin/kunstenares. Tijdens ons bezoek aan Leeuwarden voegde ze zich voor een dag bij onze groep. Een rondvaart door de stadswateren, met plaatselijke gids, gaf een mooi beeld van deze historisch belangrijk(st)e stad in Friesland.
Wat kuieren en shoppen in de pittoreske straatjes, een terrasje doen, en alweer zat een mooie dag van onze vakantieweek erop.
Er viel in die tweede week van juli af en toe wat regen. Het was dus soms puzzelen om een gepaste dag te vinden voor wat we wilden doen. Voor de barbecue konden we gelukkig terecht op het overdekte buitenterras.
Supertof was het kampvuur op zaterdagavond. Michiel had partituurbundels mee, met teksten van hits en meezingers. The Beatles, Suzanne Vega, The Mamas & Papas, Ann Christy, …: Poco Loco heeft wel degelijk (verborgen) zangtalenten.
Terschelling
Als apotheose van onze Friesland-trip namen we het overzetveer naar Terschelling, een van de Wadden-eilanden. We werden er verwelkomd door een stel hongerige zeemeeuwen. Met lijf en leden moesten we ons zakje patat of haring beschermen, en haastig binnenschrokken. Deborah had het meest ‘succes’. Een gevleugelde stouterd griste wat ringelingen – of hoe heet dat ? – uit haar hand.
Maar niet getreurd, de wandeling door de ruwe natuur en de strakke zeebries maakten onze hoofden lekker leeg. ‘s Avonds, na de overtocht terug naar het vasteland, schoven we aan voor een maaltijd in eetcafé Nooitgedacht. Een perfecte afsluiter van een mooie 8-daagse bij onze meest noordelijke noorderburen. Voor herhaling vatbaar, deze deugddoende Poco Loco-reis!
Dirk
